بررسی وجود ژن blaZ و تولید بتالاکتاماز در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس

مقدمه و اهداف: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به عنوان مهم ترین عضو گروه استافیلوکوک های کوآگولاز منفی، در دهه اخیر سومین عامل عفونت بیمارستانی و یکی از متداول ترین عوامل عفونت خون مطرح گردیده است. برای درمان اغلب عفونت های ناشی از این باکتری از داروهای بتالاکتام استفاده می شود. ترشح آنزیم بتالاکتاماز نه تنها باعث ایجاد مقاومت به داروهای بتالاکتام می شود بلکه ترشح زیاد آن در برخی سویه های فاقد ژن مقاومت به متی سیلین، موجب مقاومت کاذب به متی سیلین می شود. هدف از این پژوهش، تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی نسبت به داروهای بتالاکتام، بررسی فنوتیپی حضور آنزیم بتالاکتاماز و در نهایت حضور ژن بتالاکتاماز (balZ) در نمونه های بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بود. روش بررسی: تعداد 69 سویه استافیلوکوک کوآگولاز منفی از 3 بیمارستان در شهر تهران جمع آوری شدند که از میان آنها 55 ایزوله بالینی استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس شناسایی شدند. حساسیت آنها نسبت به 8 آنتی بیوتیک بتالاکتام با روش Disc diffusion تعیین شد. تولید آنزیم بتالاکتاماز توسط کلنی با تست یدومتری انجام شد و در نهایت حضور ژن blaZ با استفاده از یک جفت پرایمر اختصاصی و روش PCR مطالعه شد. یافته ها: نتایج مقاومت آنتی بیوتیکی حاصل از آزمایش آنتی بیوگرام نشان داد که 54 ایزوله (%98.1) به پنی سیلین، 50 ایزوله (%90.9) به متی سیلین، 29 ایزوله (%52.7) به سفتریاکسون، 27 ایزوله (%49.1) به سفتی زوکسیم، 20 ایزوله (%36.3) به سفوتاکسیم، 19 ایزوله (%34.5) به آموکسی سیلین، 17 ایزوله (%30.9) به سفازولین و 13 ایزوله (%23.6) به سفالکسین مقاوم بودند. تست های یدومتری کلنی حضور بتالاکتاماز و نتایج حاصل از PCR نیز حضور ژن blaZ را در کلیه ایزوله ها تایید کرد. نتیجه گیری: روش آنتی بیوگرام نشان داد که %24 تا %53 از ایزوله ها به انواع بتالاکتام های نسل سوم مقاوم هستند. حال آنکه روش یدومتری کلنی، تولید آنزیم بتالاکتاماز را در کلیه ایزوله ها و روش PCR حضور ژن blaZ را در همه ایزوله ها نشان می دهد. اما میزان بیان آن متفاوت است. نتیجه گیری می شود که روش آنتی بیوگرام به تنهایی برای تعیین استراتژی درمانی عفونت های ناشی از این ارگانیسم مناسب نیست.